Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Πάλι το παλιό γνώριμο άγχος.
Μου άγγιξε με τα χέρια το στήθος και το έσφιξε.
Μου τρύπησε τους ώμους.
Με κοίταξε με ύφος αυστηρό.
Και με ξεκοίλιασε
Να δω πως θα κοιμηθώ τώρα- με τα άντερα να τρέχουν απ' τους ώμους μου.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Χθεσινοβραδινά όνειρα...
εικόνες πόθου και εκπλήρωση αυτών στη γαλήνη
εγώ τολμώ και ο αγαπημένος ξέρει, θελει.
Ξαπλώνεται στα μπράτσα μου σα γατί-
Γουργουρίζει που το τρίβουν.
Ο χρόνος κολλά, κυλα.. στριφογυρνούν οι δείκτες.

Τέτοια γαλήνη, τέτοιος γεμάτος πόθος.



Μέρα επομενη:
Η αλήθεια που βασανίζει
Η απόσταση που ηλεκρίζει
Λίγο ακόμα κι ακουμπούμε
Το θέλω
Θέλω να φύγω.